Wanneer we spreken van de sterilisatie van de teef, bedoelen we in feite de castratie van de teef. Op het moment dat we de geslachtshormoon-producerende organen verwijderen, spreken we van een castratie. Echter om het verschil met de reu zo duidelijk mogelijk te houden spreken we bij de teef altijd van een sterilisatie. Castreren we de reu vaak om een gedragsverandering te bewerkstelligen, zo weinig zien we dat na de sterilisatie van een teefje. De redenen om een teefje te steriliseren zijn dan ook vaak van gezondheidstechnische aard. Meestal wil de eigenaar dat de hond niet meer loops wordt. In het kielzog daarvan zien we ook een afwezigheid van schijnzwangerschap, baarmoedersontsteking en een verminderde kans op melkkliertumoren.
Binnen onze praktijk steriliseren we de teefjes voornamelijk via de kijkoperatie, oftewel de laparoscopie. Het grote voordeel van deze methode ligt in het herstel. Anderhalf uur na de opname van het teefje gaat ze alweer lopend mee naar huis en de volgende dag merkt u weinig meer aan de hond. Er zijn slechts drie oplosbare huidhechtingen, zodat u niet voor verwijdering daarvan terug hoeft te komen.
Het is ook mogelijk om het teefje via de conventionele methode te steriliseren. Dit is een goedkopere ingreep omdat voor de ingreep minder specialistische apparatuur nodig is. Ook hier worden de eierstokken verwijderd, echter de snede in de buik is wat groter en vergt soms wat meer nazorg.
Het is mogelijk om het teefje voor de eerste loopsheid te steriliseren, echter niet voor de zes maanden. Mocht een teefje al loops geweest zijn, dan zien we haar het liefst 2-4 maanden na de loopsheid voor sterilisatie.